Ik moet zeggen, ik heb het de laatste weken ook iets moeilijker. Op zich mag ik me gelukkig prijzen, we zijn allemaal gezond, ik ben niet helemaal alleen, ik kan gewoon blijven werken en heb die zekerheid, ik kan ook gewoon van thuis uit werken (waardoor ik minder snel wordt blootgesteld aan het virus denk ik dan, maar ja dan wel helemaal geen sociaal contact heb). Maar toch, voorlopig is het wel nog steeds een uitzichtloze situatie, vol met vragen zoals komt er een derde golf (met daarbij nog een echte lockdown?), hoe zit het met de mutaties,... en dat maakt het wel wat zwaar de laatste tijd.
Ik heb ook eind oktober mijn grootouders moeten afgeven door Corona, wat er soms toch wel nog wat inhakt!
Ik mis ook echt spontane ontmoetingen en gezellige afspraakjes, iets lekker gaan eten of eens iets anders doen dan wandelen, op vakantie gaan. Gewoon ook dingen doen zonder te moeten nadenken (wat mag en wat niet, mondmasker niet vergeten,...), knuffels geven,... je snapt het wel!
Maar ik probeer natuurlijk ook wel positief te blijven, door oa. het overvolle aanbod van negatief nieuws (rechtstreeks en onrechtstreeks hiermee te maken, of helemaal niet) wat te negeren, en ook te zoeken naar positieve nieuwtjes die toch een lichtpuntje geven.
Er werd ook van in het begin gesproken dat we zeker moeten rekenen op een periode van 1.5j met wisselende maatregelen, dus ik hoop toch wel dat we tegen de zomer toch een beetje mogen beginnen uitkijken heel wat versoepelingen en misschien een uitzicht naar een normaler leven.
En tot dan, laat ons het positieve zien in kleine dingen, zoals de sneeuw waar ik heel blij mee was dat er eindelijk in Vlaanderen ook sneeuw was, en laat ons ook af en toe eens zagen tegen elkaar!!
